POLDERPERS

Mijn eerste berichten verschenen in de Rotterdamse editie van het dagblad Trouw. Dat was in 1960. Ik was correspondent van het eiland waar ik woonde. Trouw werd bij ons thuis bezorgd. Mijn vader las het al in de oorlog. Vandaar. Later vroeg ook de regionale redactie van het Diemer-kwartet (dat ondermeer ‘De Rotterdammer’ uitgaf) om journalistieke bijdragen. ‘De Rotterdammer’ was steiler en simpeler. Mijn voorkeur ging uit naar Trouw. Later ging ik er werken. Eerst in Groningen bij het kopblad ‘De Nieuwe Provinciale Groninger Courant’. Daarna in Amsterdam.

Sindsdien heb ik duizenden berichten, reportages, interviews, achtergrondverhalen, features en hoe dat allemaal heten mag geschreven. Ze zijn ongetwijfeld voor een belangrijk deel nog terug te vinden in bijvoorbeeld de archieven van Trouw, De Groene Amsterdammer, Vrij Nederland en BNG (het magazine van de Bank Nederlandse Gemeenten) waarvoor ik de bijdragen schreef.

De laatste tien jaar maakte ik daarnaast radio-documentaires en radio-interviews voor de Humanistisch Omroep en de VPRO (ondermeer de rubrieken Argos en ‘Buitenland’). Ook die zijn op band bewaard gebleven en op te vragen.
Bij het televisie-programma ‘Lopende Zaken’ van de VPRO werkte ik vanaf 1997 als, wat zo mooi heet, ‘senior editor’. Ik produceerde diverse documentaires en kortere uitzendingen. Ze zijn op band verkrijgbaar.

Veel van wat ik de laatste jaren schreef of maakte (zoals dat bij radio en televisie heet) is bovendien terug te vinden op internet, via de websites van VPRO en Vrij Nederland. Om de eeuwigheidswaarde van wat ik zoal doe, zelf een beetje te kunnen sturen heb ik nu een eigen website: polderpers.nl.

De naam polderpers heeft niets te maken met het poldermodel, dat verfoeilijke systeem van handjeklap, verdeel en heers en achterkamertjes-overleg dat de Partij van de Arbeid overnam van de vroegere Katholieke Volkspartij (KVP).
De naam polderpers heeft alles te maken met de modder en mest waaruit ik zelf voortkom en met de mestharkers – de muckrakers, zoals ooit de Amerikaanse president Theodoor Roosevelt in een aanval van woede de journalisten omschreef die met niet aflatende ijver de corruptie en wantoestanden van de Amerikaanse samenleving rondom 1920 aan de kaak stelden. Zoals de journalistiek toen was, hoort journalistiek te zijn.

De verhalen en andere bijdragen die u op deze website tegenkomt zijn, dat is mijn doel, geschreven in de geest van de muckrakers van toen. Nieuwsgierig, volhardend, achterdochtig, wantrouwend.
Ik wil graag dat bezoekers van deze website reageren en corresponderen. En ik hoop dat zij met ideeën en tips komen om door te kunnen gaan.

Anderen die uit de artikelen op deze website willen putten en van informatie gebruik willen maken, vraag ik contact met mij op te nemen.